Wij zijn gespecialiseerd in strafrecht

Er is geen rechtsgebied waarin zoveel valse en/of onmogelijk te bewijzen meldingen worden ingediend als in zaken met betrekking tot seksuele misdrijven. In de praktijk streeft het Openbaar Ministerie naar steeds zwaardere straffen voor dit soort feiten, wat resulteert in verhoogde druk op de verdachte al vanaf de fase van het vooronderzoek. Bijvoorbeeld, in het geval van verkrachting wordt een onvoorwaardelijke gevangenisstraf van 36 maanden geëist. De omstandigheden van de zaak kunnen deze straf verder verzwaren, zoals het gebruik van geweld, een weerloos slachtoffer, het niet gebruiken van een condoom, het risico op infectie, het handelen in groepsverband of tegen een minderjarige. Het Openbaar Ministerie baseert zijn richtlijnen op jurisprudentie en de mening van burgers en is van mening dat het reageert op de oproep van de samenleving om steeds strengere maatregelen toe te passen.

Grooming - het verleiden van minderjarigen - is strafbaar gesteld in artikel 248e van het Wetboek van Strafrecht: “Hij die door middel van een geautomatiseerd werk of met gebruikmaking van een communicatiedienst een persoon van wie hij weet of redelijkerwijs moet vermoeden dat deze de leeftijd van zestien jaren nog niet heeft bereikt, een ontmoeting voorstelt met het oogmerk ontuchtige handelingen met die persoon te plegen of een afbeelding van een seksuele gedraging waarbij die persoon is betrokken, te vervaardigen wordt, indien hij enige handeling onderneemt gericht op het verwezenlijken van die ontmoeting, gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste twee jaren of geldboete van de vierde categorie.” Grooming is een relatief nieuw zedenmisdrijf dat door de komst van het internet enorm is toegenomen en een van de speerpunten van het Openbaar Ministerie vormt.

Aanranding is strafbaar gesteld in artikel 246 van het Wetboek van Strafrecht. Onder feitelijke aanranding van de eerbaarheid wordt verstaan: “Hij die door geweld of een andere feitelijkheid of bedreiging met geweld of een andere feitelijkheid iemand dwingt tot het plegen of dulden van ontuchtige handelingen, maakt zich schuldig aan feitelijke aanranding van de eerbaarheid”. Het dwingen van iemand tot het verrichten of ondergaan van ontuchtige handelingen is relatief eenvoudig te begaan en kan zowel direct fysiek contact als indirecte handelingen omvatten. Bij aanranding is er geen sprake van het binnendringen van het lichaam. Bij verkrachting daarentegen is er wel sprake van binnendringen, wat een belangrijk juridisch onderscheid vormt en invloed heeft op de kwalificatie van het delict en de mogelijke strafmaat.

In artikel 240b van het Wetboek van Strafrecht is kinderpornografie strafbaar gesteld: “Met gevangenisstraf van ten hoogste vier jaren of een geldboete van de vijfde categorie wordt gestraft degene die een afbeelding, of een gegevensdrager met een afbeelding, van een seksuele gedraging waarbij iemand die kennelijk de leeftijd van achttien jaar nog niet heeft bereikt, betrokken is of schijnbaar betrokken, verspreidt, aanbiedt, openlijk tentoonstelt, vervaardigt, invoert, doorvoert, uitvoert, verwerft, in bezit heeft of via een geautomatiseerd werk of communicatiedienst toegang daartoe verkrijgt”. Samengevat: elke pornografische afbeelding met (schijnbare) betrokkenheid van een minderjarige valt hieronder. De middelen die Justitie inzet om bezit en verspreiding op te sporen, worden steeds geavanceerder. Ook louter bezit of toegang is strafbaar; dit geldt eveneens voor besloten online omgevingen.

Verkrachting is strafbaar gesteld in artikel 242 van het Wetboek van Strafrecht: “Hij die door geweld of een andere feitelijkheid of door bedreiging met geweld of een andere feitelijkheid iemand dwingt tot het ondergaan van handelingen die bestaan uit of mede bestaan uit het seksueel binnendringen van het lichaam, wordt gestraft met een gevangenisstraf van ten hoogste twaalf jaren of een geldboete van de vijfde categorie”. Dit delict omvat alle vormen van binnendringen van het lichaam van het slachtoffer, ongeacht de wijze waarop dit gebeurt, indien afgedwongen door geweld, bedreiging of een ander dwangmiddel. In de praktijk gaat het zowel om vaginale gemeenschap als om andere vormen van seksuele penetratie zonder toestemming. Het is een van de zwaarste misdrijven tegen de seksuele vrijheid, met vaak langdurige psychische en fysieke gevolgen, waarvoor de wet zeer zware straffen voorziet.

Ontucht met misbruik van gezag/vertrouwen is strafbaar in art. 249 Sr: "Hij die ontucht pleegt met zijn minderjarig kind, stief- of pleegkind, zijn pupil of een aan zijn zorg of toezicht toevertrouwde minderjarige, of zijn minderjarige ondergeschikte, straf: gevangenisstraf tot zes jaren of geldboete vierde categorie". Beslissend is de afhankelijkheidsrelatie (ouder–kind, verzorger–leerling), die de kwalificatie bepaalt en de straf beïnvloedt. Het kan bestaan uit het afdwingen van aanrakingen, het aanzetten tot seksuele handelingen of het uitbuiten van een gezagspositie. Toestemming van de minderjarige heeft geen betekenis; onrechtmatigheid volgt uit misbruik van positie. Meewegen: leeftijd en rijpheid, duur en herhaling, dreiging en emotionele druk. Samenloop met andere strafbare feiten (bedreiging, geweld, vastlegging) kan tot zwaardere bestraffing leiden.