Jesteśmy wyspecjalizowani w prawie karnym

Nie ma innej dziedziny prawa, w której zgłaszanych byłoby tak wiele fałszywych i/lub niemożliwych do udowodnienia zawiadomień, jak w sprawach dotyczących przestępstw seksualnych. W praktyce prokuratura dąży do coraz surowszego karania za tego typu czyny, co skutkuje zwiększoną presją na oskarżonego już od etapu postępowania przygotowawczego. Na przykład w przypadku gwałtu wymaga się bezwarunkowej kary pozbawienia wolności w wymiarze 36 miesięcy. Okoliczności sprawy mogą tę karę dodatkowo zaostrzyć, takie jak użycie przemocy, bezbronność ofiary, brak użycia prezerwatywy, ryzyko zakażenia, działanie w grupie lub wobec małoletniego. Prokuratura opiera swoje wytyczne na orzecznictwie oraz opiniach obywateli i uważa, że odpowiada na społeczne wezwanie do stosowania coraz surowszych środków.

Gwałt jest przestępstwem opisanym w art. 242 kodeksu karnego: „Kto poprzez przemoc lub inną formę działania faktycznego, bądź groźbę użycia przemocy lub innego działania faktycznego, zmusza inną osobę do poddania się czynnościom, które polegają lub częściowo polegają na seksualnym wniknięciu do ciała, podlega karze pozbawienia wolności do dwunastu lat lub grzywnie piątej kategorii”. Czyn ten obejmuje wszelkie formy penetracji ciała ofiary, niezależnie od sposobu jej dokonania, jeśli została wymuszona przemocą, groźbą lub innym środkiem przymusu. W praktyce obejmuje to zarówno stosunek waginalny, jak i inne formy penetracji seksualnej wymuszonej na osobie bez jej zgody. Jest to jedno z najcięższych przestępstw przeciwko wolności seksualnej, powodujące konsekwencje psychiczne i fizyczne dla ofiary. Skutki takiego czynu są często długotrwałe, a jego ciężar prawny sprawia, że ustawodawca przewiduje bardzo surowe sankcje.

W art. 240b kodeksu karnego pornografia dziecięca jest uznana za przestępstwo: „Karze pozbawienia wolności do czterech lat lub grzywnie piątej kategorii podlega ten, kto rozpowszechnia, oferuje, publicznie prezentuje, wytwarza, wprowadza, przewozi, wywozi, nabywa, posiada lub uzyskuje dostęp – za pomocą systemu informatycznego lub przy wykorzystaniu usługi komunikacyjnej – do obrazu lub nośnika zawierającego obraz przedstawiający czynność seksualną, w którą zaangażowana jest lub sprawia wrażenie zaangażowanej osoba, która wyraźnie nie ukończyła osiemnastego roku życia”. W skrócie oznacza to, że każda pornograficzna treść z udziałem osób nieletnich mieści się w tym przepisie. Środki wykorzystywane przez organy ścigania do wykrywania osób posiadających takie materiały stają się coraz bardziej zaawansowane.

Grooming - uwodzenie małoletnich - jest czynem zabronionym określonym w art. 248e kodeksu karnego: „Kto za pośrednictwem systemu teleinformatycznego lub przy użyciu usługi komunikacyjnej proponuje osobie, o której wie lub przy zachowaniu należytej ostrożności powinien podejrzewać, że nie ukończyła szesnastego roku życia, spotkanie w celu podjęcia wobec niej czynności o charakterze seksualnym lub wykonania wizerunku przedstawiającego zachowanie seksualne z udziałem tej osoby, i kto podejmuje jakiekolwiek działania zmierzające do realizacji tego spotkania, podlega karze pozbawienia wolności do dwóch lat albo grzywnie czwartej kategorii.” Grooming to stosunkowo nowe przestępstwo seksualne, które wraz z rozwojem internetu zyskało ogromną skalę i jest jednym z priorytetów prokuratury.

Napaść na tle seksualnym jest przestępstwem opisanym w art.246 kodeksu karnego. Przez faktyczną napaść na tle obyczajowym rozumie się: „Kto poprzez przemoc lub inną formę działania faktycznego, bądź groźbę użycia przemocy lub innego działania faktycznego, zmusza inną osobę do wykonywania lub znoszenia czynności o charakterze seksualnym, dopuszcza się faktycznej napaści na tle obyczajowym”. Zmuszenie kogoś do podjęcia lub znoszenia czynności seksualnej jest stosunkowo łatwe do popełnienia i może obejmować zarówno bezpośredni kontakt fizyczny, jak i działania pośrednie. W przypadku napaści nie dochodzi do penetracji ciała. Przy gwałcie natomiast mamy do czynienia z penetracją, co stanowi istotne rozróżnienie prawne i wpływa na kwalifikację czynu oraz możliwy wymiar kary.

Wykorzystywanie seksualne przy nadużyciu władzy/zaufania jest przestępstwem z art. 249 kodeksu karnego: „Kto dopuszcza się czynności o charakterze seksualnym wobec małoletniego, pasierba lub dziecka przybranego, podopiecznego powierzonego pieczy lub nadzorowi, małoletniego podwładnego, podlega karze pozbawienia wolności do sześciu lat lub grzywnie IV kategorii”. Kluczowa jest relacja zależności (rodzic–dziecko, opiekun–uczeń, przełożony–podwładny), która przesądza o kwalifikacji i wpływa na karę. Czyn może polegać na wymuszaniu dotyku, nakłanianiu do czynności seksualnych lub wykorzystywaniu obowiązków opiekuńczych. „Zgoda” małoletniego nie ma znaczenia; bezprawność wynika z nadużycia pozycji. Na ocenę wpływają wiek pokrzywdzonego, czas trwania, powtarzalność, groźby i presja emocjonalna. Czyn bywa łączony z innymi przestępstwami (groźby, przemoc, utrwalanie), co może skutkować surowszą karą.